‘Al die belangrijke momenten van de wijk heb ik mogen meevieren en verzorgen’
In januari volgend jaar vertrekt Katelijne van Wensen (47) als eigenaar van Thuis aan de Amstel. Ze laat het café dat voor veel bewoners als tweede thuis voelt, in goede handen achter bij haar compagnon Eline van Gulik. Aan de stamtafel van het mooiste pand van het Amstelkwartier blikt ze terug op bijna 10 bewogen jaren.
Leestijd: ± 7 minuten
Tekst Ingrid Haan, foto’s uit archief Katelijne van Wensen
Liefde op het eerste gezicht
Katelijne zet verse koppen muntthee op tafel, vanachter de bar klinken melkopschuim-geluiden, medewerker Thomas maakt cappuccino’s to go. Door het raam zie je de vage contouren van een vrachtschip dat door de mist richting Weespertrekvaart vaart. Met een tikkeltje weemoed in haar stem begint Katelijne te vertellen over het prille begin. ‘Vanaf 2005 kwam ik hier al hardlopend al langs en was ik verliefd op dit pand, op deze plek. Een aantal jaar later ben ik actief op dit adres gaan zoeken en kwam erachter dat er een nieuwe woonwijk kwam en dat de gemeente voor dit pand horecabestemming in gedachten had. Dat pand wil ik, dacht ik. Daar ga ik voor zorgen. Nog voordat de aanbesteding van de gemeente openbaar was, had ik mijn plan al klaar: een café in een huiskamer-setting, met lekkere koffie, goede wijn en een kleine kaart met producten erop van lokale producenten. Een ontmoetingsplek voor de buurt.
De eerste dag dat we officieel open waren, vrijdag 18 april 2014 zat Manja, zij is hier later nog tuinvrijwilliger geweest, als eerste op het terras met een kop koffie. Dat beeld zal ik nooit vergeten. En snel daarna met Pasen kwamen mijn ouders voor het eerst kijken, ze hadden een chocoladepaashaas meegenomen. Ik helemaal in tranen toen ik ze zag, dat kwam natuurlijk ook van het harde werken.’
‘De officiële opening in april 2014, rechts naast Katelijne, haar compagnon Eline van Gulik die Thuis overneemt’
Een tweede thuis
Thomas zet een nieuwe playlist op, aan de bar bestelt iemand een warme chocolademelk met slagroom. Een buurtbewoner komt haar diner voor die avond afhalen. En ondertussen vertelt Katelijne enthousiast verder over de unieke sfeer van het Huis. ‘We horen zo vaak mensen die voor het eerst binnenkomen zeggen dat hier zo’n fijne sfeer hangt. Je hoort ze op de gang praten, dat ze dit zo’n leuk kamertje vinden of dat dat zo’n fijn plekje is. Bij veel mensen roept het herinneringen op aan het huis van hun opa en oma. In de zomer op het terras, ontspannen onder de bomen, zeggen mensen dat ze het gevoel hebben dat ze op vakantie zijn. Laagdrempelig en gastvrij, ja, dat warme gevoel wat ik voor ogen had is zeker gelukt.
En die sfeer wordt natuurlijk ook gemaakt door ons gevarieerde publiek en alle mensen die hier werken.’
Anna Heinrichs, net als Katelijne pionier van de wijk en bestuurslid van Amstelkwartiermakers, schuift ook even aan. ‘En vergeet vooral niet dat die sfeer ook door jou komt, Kat, jij bent vanaf het begin af aan de link geweest van de ondernemers naar de buurt. Je was er altijd, je leende vuurkorven voor de kerstmarkt, bracht brownies als toetje voor de buurtbarbecue. Onbetaalbaar en oneindig veel heb je voor het Amstelkwartier gedaan!’
Brownies, jazz en barbecuerook
In het begin woonde Katelijne boven Thuis aan de Amstel. Leuk vond ze, maar ook pittig. ‘24/7 boven op je bedrijf zitten… maar het was ook heel fijn, want je bent overal direct bij. ’s Ochtends maakte ik het hek open en ’s avonds deed ik ’m weer op slot. Maar ik vond het lastig als ik een avond vrij was en dus door het café naar buiten ging. Dan vroeg iedereen ‘Wat ga je doen?’ en als ik weer terugkwam, ‘Was het leuk?’ Dan voelde ik me een beetje betrapt, ook omdat ik mezelf nauwelijks vrij gunde.’
In de eerste zomer, het is nauwelijks voor te stellen, was Katelijne al blij als er ’s avonds een paar tafels op het terras bezet waren. Hoe anders was dat vorig jaar. ‘Je had soms avonden dat het bloedjeheet was en dat Eline en ik, ook al liep er al ontzettend veel personeel rond, allebei stonden te tappen. Vanachter de bar zag je de rook van al die barbecues boven de Amstel uitstijgen, die herrie erbij… Mensen die een mes kwamen lenen om een pizza te snijden, of een kurketrekker, allemaal naar de wc. En toch was het hierbinnen dan nog een oase van rust.’
Chefkok Marko komt dag zeggen, zijn dag zit erop. Katelijne wenst hem een fijne avond en neemt nog een slok thee, haar ogen beginnen te fonkelen. ‘Ja, de meeste lol had ik toch in het doen van de bijzondere dingetjes. De muziek bijvoorbeeld, de jazz op zondag met Patrick Verheij. De midzomeravondconcertjes, de ene keer was het smoorheet, de andere keer bitterkoud en zaten we onder de dekens, maar altijd zoveel sfeer. En brownies uitdelen tijdens de AvondDrieDaagse van de school, we hebben ook de opening van de school en de haven van het Amstelkwartier gecatered. Heel veel tijdelijke tentoonstellingen gehad van kunstenaars uit de buurt. De Buurderij (de plek waar je verse, lokale duurzame producten kunt afhalen) is hier gestart. Er zijn ook veel mensen uit de wijk hier ten huwelijk gevraagd, getrouwd, babyshowers, kind 1 jaar, kind 2 jaar, kind 3 jaar gevierd. De 10 km-loop met pasta na afloop. Zo gezellig allemaal. Ja, al die belangrijke momenten van de wijk meevieren en verzorgen. Dat heb ik heel leuk gevonden.’
Anna vult aan: ‘En vergeet niet hoe vaak we hier overlegd hebben met Waternet, de gemeente, de andere horecaondernemers. En al die vergaderingen van wijkkrant Kwartier aan de Amstel en de Amstelkwartiermakers. Het was hier een spil. Thuis aan de Amstel als plek, en jij Katelijne als persoon. Je hielp ook altijd mee met de buurtbarbecues en de kerstmarkten: sjouwen met tafels, in de pleurregen het Vlees van Gijs, ook uit de buurt natuurlijk, barbecueën. Zo bijzonder. En zelfs nu, nu Thuis alleen open is voor afhaal, doet ze er alles aan om een huiselijke sfeer te creëren. Kijk bijvoorbeeld naar die prachtige stoffen hertenkoppen van Chilly Breeze aan de muur. Dat is echt tekenend voor de verbindingsdrang van Katelijne.’
‘De midzomeravondconcerten horen bij mijn mooiste herinneringen’
Het Huis uit
Het begint donker te worden. Buiten gaan de lampen aan, rondom worden het Huis en de tuin betoverend verlicht. Nog een paar weken en het is 2021, dan gaat Katelijne het Huis uit. Ondanks haar enorme betrokkenheid, heeft ze geen moeite het Huis los te laten. ‘Ik ben heel blij dat ik het aan mijn familietje kan overlaten, aan Eline natuurlijk en ook aan bedrijfsleider Jan-Willem, assistent Piroska en al die anderen die hier al zolang werken.
Bijna tien jaar ben ik met Thuis bezig geweest. Ik heb behoorlijk hard gewerkt, voorlopig ga ik even niks doen. Op termijn ga ik als ondernemer wel weer met iets nieuws beginnen, dat komt wel.
Het gevoel dat ik heb als ik hier ben, zal ik erg missen. De Thuis-sfeer. Gelukkig woon ik in de buurt, dus dit blijft mijn café om de hoek en in de zomer kom ik lekker op het terras zitten. Dat gaat zeker weten gebeuren, het Huis overleeft de corona wel, we hebben de goede mensen en zitten op een fantastische plek. Ja, het is heel cliché, maar ik ben er trots op dat ik mijn eerste echte zelf opgezette bedrijf nalaat, een stukje van mezelf, ja. Het is goed gelukt.’
